Οι παραλήπτες
Το πιο κοινό χαρακτηριστικό των παραληπτών των πακέτων δεν έχει σχέση με τα πακέτα. Αλλά είναι αυτό: οι περισσότεροι παραλήπτες δεν φορούν μάσκα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν χρειάζεται για 1-2 λεπτά· άλλοι γιατί δεν φταίει ο κορονοϊός, η φαντασία μας τα φταίει· και άλλοι γιατί απλώς δεν το σκέφτηκαν.
Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες παραληπτών. Υπάρχει, ας πούμε, ο αγχωμένος παραλήπτης. Θα τηλεφωνήσει δυο-τρεις φορές μέσα στη μέρα να μάθει για την τύχη του πακέτου του, θα περιμένει στο πεζοδρόμιο, ίσως και να κρατά το ακριβές αντίτιμο σφιχτά στο χέρι του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η νεαρά κυρία που θεωρούσε καλό να με ενημερώνει για το ημερήσιο πρόγραμμά της («Θα μπω για μπάνιο σε λίγο, ίσως να μην ακούσω το κουδούνι») ή ο κύριος που με ρωτούσε αν μπορώ να πάω να τον βρω στη βόλτα με τον σκύλο του.
Μια άλλη κατηγορία είναι ο παραλήπτης-Ρανταπλάν. Όπως ο αγαπημένος σκύλος έσκουζε στη σελίδα 32 ενώ του είχαν πατήσει την ουρά στη σελίδα 2, έτσι κι ο παραλήπτης απαντά στο τηλεφώνημά μου μόλις 8 ώρες αργότερα:
«Γεια σας, βρήκα μια κλήση από αυτό το νούμερο, με θέλετε κάτι;»
«Τώρα πια όχι, η κλήση έγινε στις 11 το πρωί όταν χτυπούσα και το κουδούνι σας και δεν πήρα καμία απάντηση».
«Έλα ρε, πότε έγιναν όλα αυτά;»
Θαυμάσια, επόμενη γραμμούλα.
Η επόμενη γραμμούλα είναι ο παραλήπτης-συγγνώμη_κύριε_ποιος_είστε. Δεν θυμάται τι έχει παραγγείλει κι από πού, ρωτάει τι σχήμα έχει το πακέτο μήπως και συνδεθεί («Το κατάλληλο», θέλω να απαντήσω κάθε φορά, αλλά ας όψεται το μεροκάματο) και κάποιες φορές δεν έχει καν τη διάθεση να με ακούσει:
«Καλημέρα σας, έχω ένα δέμα για εσάς από το Τάδε Stores».
«Α, ευχαριστώ, δεν ενδιαφέρομαι»
«Όχι, δεν καταλάβατε, δεν έγινε κλήρωση και κερδίσατε, κάτι έχετε παραγγείλει κι έχει κι αντικαταβολή».
‘Η, ακόμη καλύτερα:
«Καλησπέρα σας, έχετε ένα δέμα…»
«Όχι, ευχαριστώ».
Βαθιά ανάσα, τηλεφωνώ άλλες τρεις-τέσσερις φορές χωρίς επιτυχία. Την πέμπτη φορά ακούγεται μια αγανακτισμένη φωνή:
«Μα τι θέλετε επιτέλους;»
«Αν δεν μου κλείνατε το τηλέφωνο στα μούτρα, θα μαθαίνατε ότι είμαι [εγώ και η ανεξάντλητη υπομονή μου] στην πόρτα σας κι έχω φέρει την παραγγελία σας από γνωστό κατάστημα».
Υπάρχουν και οι παραλήπτες ] που νομίζουν είτε ότι εγώ βρίσκομαι σε κάποιον θάλαμο επιχειρήσεων και συντονίζω τους κούριερ ανά το λεκανοπέδιο ή ότι «το παιδί» (ναι, εκείνο που έχει φύγει) έχει αναλάβει αποκλειστικά και μόνο το δικό τους πακέτο: ξυπνάει και κοιμάται με την έννοια του, καρδιοχτυπά για την παράδοσή του.
«Καλημέρα σας, σε δεκαπέντε λεπτά περίπου θα είμαι στη διεύθυνση Τέλος Κόσμου 666 να σας παραδώσω το πακέτο σας».
«Να πείτε στον νεαρό να χτυπήσει το κουδούνι που είναι μόνο του».
«Εγώ θα το φέρω το πακέτο».
«Ευχαριστώ, όταν μου χτυπήσει ο νεαρός το κουδούνι θα κατέβω».
Μάλιστα.
«Ναι, γεια σας, με πήρατε νωρίτερα για μια παράδοση, μπορείτε να τη φέρετε σε τέσσερις ώρες γιατί τώρα έχω βάλει κάρβουνα και δεν μπορώ να παραλάβω;»
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή
Στο σημείο αυτό, δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τον παραλήπτη-χρυσόψαρο:
«Γεια σας, κάλεσα πριν από δεκαπέντε λεπτά για μια παράδοση».
«Παράδοση, ποια παράδοση;»
«Για το πακέτο που περιμένετε από τα Τάδε Stores».
«Γιά θυμίστε μου λίγο…»
Άντε να τα ξαναπώ, αν και μέχρι να κατέβει θα το ξαναπάμε από την αρχή το έργο.
Τελευταίος αλλά σε καμία περίπτωση έσχατος είναι ο αγαπημένος παραλήπτης. Τυπικός, ευγενικός, συνεννοήσιμος, με τη μάσκα του, προσπαθεί να τηρήσει κάθε μέτρο ασφάλειας και να διευκολύνει την παραλαβή.
Δεν υπάρχουν πολλοί σ’ αυτή την κατηγορία — αλλά τους ευχαριστώ.
Η Χρυσούλα Δημοπούλου είναι μεταφράστρια και οδηγός ταξί. Ζει με τον γιο της στην Αθήνα.