Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι!

Εγκρίθηκε από τον αμερικανικό ΕΟΦ το εμβόλιο της εταιρείας Pfizer κατά του κορονοϊού. Αναμένεται η έγκριση και άλλων εμβολίων που έχουν ολοκληρώσει ή κοντεύουν να ολοκληρώσουν το τελικό στάδιο των δοκιμών. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες νότες αισιοδοξίας μέσα στη μαυρίλα, πρόκειται για τις αχτίδες του φωτός που διακρίνουμε και μας δείχνουν ότι, αν δεν πλησιάζουμε στην έξοδο από το τούνελ, τουλάχιστον έχουμε μια προοπτική να βγούμε.

Δεν μπορώ παρά να μη θαυμάσω τους ανθρώπους που συνέβαλαν σ’ αυτή την τεράστια επιτυχία. Ένας άγνωστος ιός, για τον οποίο ελάχιστα ήσαν γνωστά στην αρχή, μπορεί να πολεμηθεί αποτελεσματικά με όπλα που δημιουργήθηκαν λίγους μόλις μήνες μετά την εμφάνισή του. Τα καλύτερα μυαλά του πλανήτη μας, τα καμάρια της ανθρωπότητας, αυτοί που εκπροσωπούν, στο στάδιο αυτό, την ανθρώπινη μεγαλοφυΐα (και που πιθανώς έλαβαν αρωγή στις προσπάθειές τους από ένα άλλο ασύλληπτο ανθρώπινο επίτευγμα: την τεχνητή νοημοσύνη), δούλευαν νυχθημερόν για να πετύχουν το αποτέλεσμα, για να σώσουν την ανθρωπότητα — και συνεχίζουν ακάματοι την προσπάθειά τους.

Όμως το αποτέλεσμα αυτό, το οποίο έχει αλλάξει τη διάθεση όλης της ανθρωπότητας, δεν προέκυψε από τις προσπάθειες μόνο αυτών των τελευταίων μηνών. Οι άνθρωποι που παρασκεύασαν το εμβόλιο έχτισαν πάνω σε γνώση και εμπειρία που αποκτήθηκε με πολύ κόπο — ξενύχτια, κούραση, μελέτη ασταμάτητη, είναι τα στοιχεία που τους έφεραν στην εμπροσθοφυλακή του πολέμου. Οι λαμπρότεροι μαθητές και φοιτητές, οι καλύτεροι ερευνητές, οι πιο συστηματικοί και ευφυείς επιστήμονες, εκείνοι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην επιστήμη τους, και μάλιστα συχνά χωρίς χρηματικό αντάλλαγμα ανάλογο της αξίας που έχουν οι προσπάθειές τους και οπωσδήποτε όχι ανάλογο του βαθμού στον οποίο έχουν θυσιάσει τις χαρές, εκείνες τις μικρές και απλές χαρές που οι υπόλοιποι θεωρούμε αυτονόητες.

Πολλοί από αυτούς αντιμετώπισαν την καταφρόνηση και τη χλεύη των συμμαθητών τους — geeks ή φλώρους τούς ανέβαζαν και τους κατέβαζαν και έπρεπε να έχουν χαρακτήρα ισχυρό, για να αντισταθούν στην peer pressure και να μην παρασυρθούν από τον πειρασμό να είναι αρεστοί και, άρα, όμοιοι με τους επικριτές τους. Οι πανεπιστημιακές σπουδές των περισσότερων από αυτούς δεν ήταν το ευχάριστο διάλειμμα στη ζωή, εκείνο με τα γλέντια, με τους έρωτες, με την ξεγνοιασιά: τις είδαν ως ευκαιρία για να ρουφήξουν όσο περισσότερο μπορούσαν τη γνώση, για να εντρυφήσουν πραγματικά στην επιστήμη που είχαν επιλέξει. Ακόμη και σήμερα, η ενασχόλησή τους με την επιστήμη και την έρευνα —που είναι απαραίτητη για να τους κάνει κορυφαίους— μπορεί να τους οδηγεί μακριά από την οικογένεια και τους αγαπημένους τους, η απομόνωση της έρευνας μπορεί να τους στερεί την ανθρώπινη επαφή.

Πρόκειται για επιστήμονες που η απόδοσή τους είναι μετρήσιμη· το εάν κάνουν καλά ή άσχημα τη δουλειά τους αποκαλύπτεται με τρόπο είτε θριαμβευτικό είτε τραγικό: είτε καταφέρνουν να σώσουν ζωές, είτε αποτυγχάνουν, είτε δεν προλαβαίνουν και οι άνθρωποι πεθαίνουν. Οι επιστήμονες ζουν με την προσδοκία της επιτυχίας, των ζωών που θα σώσουν, και με το βάρος ότι δεν έκαναν αρκετά, ότι δεν προχώρησαν αρκετά γρήγορα, ότι η καθυστέρησή τους υπήρξε αιτία άνθρωποι να θρηνήσουν για τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τα παιδιά τους, τους αγαπημένους τους. Το βάρος αυτό που κουβαλούν μέσα τους μόνο αυτοί, μόνο οι άξιοι, προσδίδει τραγικότητα στον ηρωισμό τους.

Και όλες οι θυσίες που έκαναν οι λαμπροί αυτοί άνθρωποι, θυσίες ολόκληρης ζωής —ας το συνειδητοποιήσουμε—, έγιναν, τελικά, για όλους τους συνανθρώπους τους, για όλους εμάς: εμείς, ο καθένας από εμάς, μπορούμε και κοιμόμαστε με μεγαλύτερη αισιοδοξία εδώ και μερικές ημέρες, χάρη ακριβώς στις στερήσεις, χάρη στις θυσίες αλλά και χάρη στο μεγαλείο της ιδιοφυΐας αυτών των εκλεκτών, αυτών των υπέροχων ανθρώπων!

Ας έχουν την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας!

ΥΓ. Πρέπει να ευγνωμονούμε τους υπέροχους επιστήμονες και για έναν ακόμη λόγο: επειδή είναι αυτοί που εξοπλίζουν την άλλη ηρωική ομάδα συνανθρώπων μας, την άλλη ομάδα που τιμά το ανθρώπινο γένος, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές στα νοσοκομεία μας — που κάνουν τη δουλειά τους δυνατή και τους δείχνουν ότι και οι δικοί τους αγώνες δεν είναι μια απλή αναβολή του μοιραίου, αλλά η άμυνα μέχρι την τελική νίκη κατά του κορονοϊού.